♥♫♥♫♥ အလႊမ္း အေဆႊး ♥´♫♥♫♥

အလြမ္း…အေဆြးေတြကုိသာ…
ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္းလုိ႔ရမယ္ဆုိရင္…
ေ၀ဟာ…ကမၻာမွာ အခ်မ္းသာဆံုး
ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္….
ေကာင္ေလးေရ…
အဲဒီ့…
အလြမ္းအေဆြးေတြ ဆုိတာကလည္း
ေ၀ လုပ္ယူခဲ့တာမဟုတ္သလုိ…
ေဖ်ာက္ဖ်က္ျပစ္ဖုိ႔ကလည္း…
မျဖစ္ျပန္ဘူး…
ဟုိး…ငယ္ငယ္
ကေလးဘ၀က
ဖုိးလမင္းႀကီးကုိ ၾကည့္ၿပီး
" ဖုိးလမင္းႀကီးေရ…
ထမင္းဆီဆမ္း…
ေရႊလင္ပန္းနဲ႔ေပးပါ" လုိ႔
အေမတုိင္ေပးခဲ့တဲ့ စကားေလးကုိရြတ္ရင္း
ဘာရယ္မဟုတ္….
အဲဒီ့ လမင္းႀကီးကုိ
အနီးကပ္ေတြ႕ခ်င္….
ျမင္ခ်င္ခဲ့ျပန္တယ္…
အဲဒါဟာလည္း…
တမ္းတလြမ္းေဆြးျခင္းတစ္ခုဆုိတာ…
ေ၀…မသိခဲ့ဘူး….
ခုေတာ့ တုိင္ေပးသူ
ဘယ္သူမွမရွိတဲ့
စကားလံုးေတြနဲ႔
ေ၀တစ္ေယာက္တည္း…
တီးတုိးေရရြတ္…
အလြမ္းအေဆြးဆုိတာကုိ
ေ၀…သိခဲ့ရၿပီ…
ေကာင္ေလးေရ…
အဲဒီ့…အလြမ္းအေဆြးဆုိတာဟာ
ေဆးမရွိတဲ့ ေရာဂါတစ္ခုပဲ…
အဲဒါကုိ ေ၀…သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္ကမွ
သိခဲ့ရတယ္…
နင္ေျပာခဲ့တယ္ မဟုတ္လား…
လြမ္းရင္…ေဆြးရင္…
ဓာတ္ပံုေလးၾကည့္…
တိတ္ဆိတ္တဲ့အခန္းေလးထဲမွာ
တစ္ေယာက္တည္း
လြတ္လြတ္လပ္လပ္
သီခ်င္းေတြဆုိ…
လသာရပ္မွာ
လမင္းကုိၾကည့္
ျပန္ဆံုမယ့္ေန႔ေတြကုိ
ကုန္လြန္ေစတာဟာ
အဲဒါ…ေ၀တုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္
ေျဖေဆးတစ္ခုဆုိတာေလ
ဒါေပမယ့္…
ေ၀…ရြတ္ဆုိခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေတြလည္း
ေထာင္ေသာင္းမကေတာ့ပါဘူး…
ေ၀…ၾကည့္ခဲ့တဲ့ လျပည့္ည လမင္းေတြလည္း
ေထာင္ေသာင္းမကေတာ့ပါဘူး…
ေ၀…နမ္းခဲ့တဲ့ ပံုရိပ္ေလးတစ္ခုဟာလည္း
ေဆးေရာင္ျပယ္လြင့္လုိ႔
အစားျပန္မရႏုိင္ေတာ့ပါဘူး…
ေဟာဒီ့…ရင္ဘတ္မွာ
စုိက္ထူခဲ့တဲ့အရာဟာ
အလြမ္းအေဆြးေတြျဖစ္မယ္ဆုိတာ
အစကတည္းက သိခဲ့ရင္ေရာ
ေ၀…ဘာလုပ္မယ္ထင္လဲ…
တကယ္ေတာ့…
ေ၀ ဟာ…ပုိးဖလံမ်ဳိးပါ…
ေကာင္ေလးေရ…
ေ၀..ၾကည့္ရမယ့္ လျပည့္ည လမင္းေတြလည္း
မၾကာခင္မွာ ေရာက္လာဦးေတာ့မယ္…
——————————————————–
——————————————————–
——————————————————–
(ေကာင္ေလးကုိ ႐ုတ္တရက္ သတိရသြားမိလုိ႔ပါ…)